Wszyscy pragniemy dobrego życia. Chcielibyśmy mieć mało trosk i dużo miłości. Chcielibyśmy kalendarzy z ograniczoną liczbą poniedziałków, zadowolenia z siebie, wielu chwil pełnych entuzjazmu. I żeby czas był dla nas odrobinę łaskawszy. Jednakże, im jesteśmy starsi, tym więcej piętrzy się przeszkód i własnych ograniczeń niepozwalających osiągnąć tego stanu. Idea stałości szczęścia staje się coraz bardziej iluzoryczna. Świadomość trosk, które nie znikają i przemijania, w tym tego najbardziej dotkliwego, bo dotyczącego nas samych, jest coraz większa. Czytaj dalej →